Ośmioletnia dziewczynka, sierota zwana Bułeczką, przyjeżdża do wujostwa do Wrocławia ze wsi, gdzie wychowywała się u dalekich krewnych. Oszołomiona wielkim miastem, niechętnie przyjęta przez swą cioteczną siostrę, rozpieszczoną jedynaczkę Dziunię, Bułeczka nie traci jednak pogody, a jej dobroć i serdeczność szybko przełamuje uprzedzenie gosposi wychowującej Dziunię w zastępstwie matki, pracującej w innym mieście.